“Het leven is niet vliegen, maar fladderen”. Dat was het levensmotto van Pieter.
Pieter was een vrije vogel, dronk graag een biertje met zijn maten en kleurde zijn leven in op zijn eigen wijze; een man met een hart van goud. Hij was een geliefd persoon en iedereen kende hem als “de man van de schiettent” op de kermis.
“En dan ineens fladdert hij weg uit ons leven” zijn de woorden van zijn vriendin Kitty.
Als klein jochie kwam Pieter veel bij zijn buren. Hij vond het daar prachtig op de boerderij en een extra handje was altijd welkom. Maar ook op latere leeftijd was hij er regelmatig te vinden. Gewoon even een praatje met Broer Hylkema of nog even de handen uit de mouwen steken. Ooit had Pieter eens laten vallen dat wanneer hij dood was, hij met een shovel vervoerd wilde worden.
Op de dag van de uitvaart staat Broer Hylkema bij het uitvaartcentrum met een de grote Volvo Dumper shovel. De kist, volledige bedekt met rode rozen, zetten wij in de kiepbak en rijden de route, die Pieter altijd met zijn vriendin Kitty reed. Maar nu is het zijn laatste rit…
Thuis in de tuin is de afscheidsceremonie, waarbij de kist in een prieeltje wordt gezet met een zee van bloemen rondom.
Een waardig afscheid met live muziek en vele dierbare herinneringen worden opgehaald. Na afloop wordt er gedanst op muziek met een glas bier en een wijntje en een bitterbal… Dit was zoals Pieter leefde en zo is hij gegaan…
Als een vogel is hij vooruit gevlogen.. of gefladderd…
Laten wij in ons drukke bestaan van rennen en vliegen vooral niet vergeten te fladderen; te genieten van het leven.