Afscheid met een advocaatje

Bij het afscheid van Jenny ontvang ik de genodigden en begeleid de 92-jarige Rieki, de oudste zus van Jenny, naar de aula. Als enig overgebleven van 10 kinderen, is het fijn dat zij vandaag bij het afscheid van haar zus kan zijn. Samen met haar dochter heeft ze de moeite genomen om te komen.

Het is een informeel afscheid, ongedwongen, waarbij herinneringen ophalen centraal staat; een afscheid waarbij een ieder op zijn/haar eigen manier afscheid neemt. Geen gesproken woorden maar met foto’s wordt het leven van Jenny “verteld”.  Er zijn kniepertjes bij de koffie en een klein borrelglaasje advocaat met slagroom aan het eind mag niet ontbreken.

Zo’n glaasje, waarvan Jenny en Rieki vroeger, als zussen, samen van genoten.

Ik zie Rieki smullen van haar advocaatje. Nog net niet wordt het glaasje met de vingers uitgelikt. Omdat er nog wat over is, wordt er nog een rondje aangeboden. Rieki grijpt haar kans om nog een glaasje weg te lepelen. Aan de zijlijn kijk ik mee en zie haar genieten.

Wanneer het tijd is, verlaten de genodigden in alle rust de aula. De dochter van Rieki staat nog even bij haar neef en nicht na te praten, terwijl ik Rieki in het vizier houdt.

Bij de uitgang staan nog een paar overgebleven glaasjes advocaat. Een knikje en een glimlach vanaf mijn kant is voor Riekie genoeg nog eentje te nemen.

In haar eigen bubbel heeft ze herinneringen opgehaald van de tijd waarin ze met haar zus genoot van een advocaatje met slagroom.

Ze zal ongetwijfeld als een roosje hebben geslapen op weg naar haar huis…